Θεσσαλονίκη, ερωτική πόλη. Μια φράση με την οποία έβγαζα, και συνεχίζω να βγάζω φλύκταινες κάθε φορά που την ακούω. Και την έχω ακούσει πολλές. Η Θεσσαλονίκη βλέπεις είναι η πόλη που μεγάλωσα. Η πόλη που μου φαινόταν αχανής όταν εγκαταστάθηκα 7 χρονών από τη Σάμο που γεννήθηκα. Η πόλη που μου φαινόταν περιοριστική όταν ήμουν 20 και ήθελα να ξαμοληθώ στον κόσμο. Η πόλη που με ενθουσιασμό άφησα πίσω μου για να ζήσω για πρώτη φορά μόνη μου στην Αθήνα, που κανείς δεν σε ξέρει και κανείς δεν σε κρίνει. Αλλά και η πόλη που άφηνα πίσω με ένα σφίξιμο κάθε φορά που ανέβαινα για λίγες μέρες. Η πόλη που ανήκω αλλά και που δεν ανήκω, αφού από τη στιγμή που μετακόμισα, για τ@ς Αθηναί@ς ήμουν “η Θεσσαλονικιά” και για τ@ς Θεσσαλονικ@ς “η Αθηναία”.
Πρόσφατα λοιπόν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, μετά από αρκετούτσικα χρόνια, να την ανακαλύπτω σαν τουρίστρια. Σε ένα ταξίδι με μπόλικη συγκίνηση (είμαι και λίγο ντράμα κουίν άλλωστε), όπου όλα ήταν οικεία και άγνωστα ταυτόχρονα. Που τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν έχει μείνει το ίδιο. Και επειδή το έχω λιώσει στα κλισέ σήμερα, περνάω στο ψητό. Αυτά λοιπόν έχω να πω ως τουρίστρια στην πόλη που μεγάλωσα.
Η Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο χωριό. Με την καλή έννοια.
Ναι, γιατί όταν ήμουν άγριο νιάτο, μπορεί να με καταπίεζε ότι και στο πιο κουλό μέρος να πήγαινες, κάπως κάπου θα έπεφτες κάποιο γνωστό γνωστού που δεν είχες όρεξη να δεις. Αλλά ως τουρίστρια ήταν κάτι το μαγικό. Γνωρίζεις 2-3 άτομα, τα οποία θα σου γνωρίσουν από άλλα 2-3 άτομα, που κάπως θα πετύχεις κάποια από από αυτά έξω και θα σου γνωρίσουν και άλλα 2-3 άτομα, τα οποία όμως όλα κάπως γνωρίζονται μεταξύ τους, και γίνονται μία μεγάλη παρέα. Γενικά να μην στα πολυλογώ, σε λίγες μερούλες στη Θεσσαλονίκη, βρίσκεσαι να σε χαιρετάνε στο δρόμο, να πηγαίνεις σε μαγαζιά και σε μέρη και να σε υποδέχονται λες και είσαι θαμώνας εκεί χρόνια, και να νιώθεις τη φάση δεύτερο σπίτι σου. Την φιλοξενία άλλωστε την έχουν στο αίμα τους.
Στην Θεσσαλονίκη αγαπάνε τα μεζεδοπωλεία
Είναι γεγονός. Στη Θεσσαλονίκη θα φας καλά. Σε κάθε μα κάθε γωνία θα βρεις κι ένα μεζεδοπωλείο με τίμιο φαγητό που θα σου σπάσει τη μύτη. Και μπορεί στα νιάτα μου να τρώγαμε σουτζουκάκια με σως μουστάρδας πίνοντας Τούμπα-λίμπρε δηλαδή ρετσίνα κόλα (είστε σίγουρα foodie;). Αλλά στα σημερινά μεζεδοπωλεία της Θεσσαλονίκης, όπως το Salumeria del Greco, θα φας αλίπαστα και καπνιστά ψάρια δικής τους παραγωγής, χειροποίητους μεζέδες, επικά λουκάνικα θαλασσινών πίνοντας ρετσίνες νέες γενιάς ή πολύ προσεγμένες κρασάρες, Πσαράς Fisheria θα φας φρεσκότατα ψάρια από το διπλανό ιχθυοπωλείο σε πρωτότυπες και πεντανόστιμες ωμές παρασκευές και στον Νέο Γαλέριο θα φας όλους τους κλασικούς μεζέδες από ντάκους μέχρι σουπιές στην σχάρα σε ένα ρετρό 80s περιβάλλον. Γενικά ό,τι λιμπιστείς, θα το βρεις.
Η εστιατορική σκηνή της πόλης είναι δύναμη
Ένας φίλος μου όταν ήμασταν φοιτητές μου είχε πει ότι στην Αθήνα δεν ξέρουν να τρώνε, γιατί πάνε σε “ρεστοράν”. Ευτυχώς πλέον και η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από “ρεστοράντ” με ενδιαφέροντα concept, που όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την Αθήνα, αλλά ίσα-ίσα έχουν αρχίσει να παίρνουν κεφάλι. Τι να πρωτοπώ; Για το συν-τροφή και τις επικές πιατάρες του, με βιολογικές πρώτες ύλες από μικρούς παραγωγούς, τα φυσικά κρασιά και τη zero waste φιλοσοφίa. Για το πολυαναμενόμενο Poster των beetroot με chef τον Βασίλη Χαμάμ που μόλις επέστρεψε μετά από χρόνια στο Λονδίνο; Για το Ergon, που ξεκίνησε από εδώ πριν επεκταθεί στην Αθήνα, και βγάζει συνέχεια καινούρια projects που μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό όπως Agora East, το πρώτο grocerestaurant στην Ελλάδα (βλέπε παντοπωλείο και εστιατόριο) με 15 στρέμματα κήπου; Ή για όλα τα wine εστιατόρια όλων των ειδών με ψαγμένα κρασιά που ξεπηδούν παντού; (Δες εδώ για περισσότερα).
Θεσσαλονικιώτικο street food δεν είναι μόνο τα πιτόγυρα
Ποτέ δεν ήταν άλλωστε, παρόλο που υπήρχε αυτή η εικόνα. Η Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν ένα χωνευτήρι πολιτισμών, oι οποίοι πολιτισμοί έφεραν και το φαΐ τους. Θυμάμαι ακόμα το κυπριακό σουβλατζίδικο που με πήγαινε η μάνα μου να φάμε σεφταλιές μέσα σε κυπριακή πίτα. Και αν ανοίξεις τα μάτια σου, θα βρεις παντού τέτοιες αυθεντικές γεύσεις. Πιροσκί, ποντιακές πίτες, γκιουζλεμέδες, φαλάφελ αιγυπτιακά και μη, και άλλες νοστιμιές από όλο τον κόσμο. Για να μην πω για τα μπουγατσατσίδικα, με αγαπημένο μου του Μπαντή, τα τρίγωνα πανοράματος και τα αρμενοβίλ. Σε όλα αυτά πρόσθεσε και τα σύγχρονα concept σαν το Thess Bao, το Falafel Taste Middle East για πιο urban φαλάφελ, τις ολλανδικές streetfoodιές του Del Hoek, τις μπόλικες ναπολιτάνικες πιτσαρίες σαν την Salento, την Tonino και την Pizza hood, και θα καταλάβεις γιατί ευχόμουν να έχω 3 στομάχια τουλάχιστον. Και μιας που πήραμε τους δρόμους με φαγητά στο χέρι, έχω να πω ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην παραλία, αφού
Ο Θερμαïκός είναι πανέμορφος
Να μια φράση που δεν περίμενα ποτέ ότι θα πω στα 20 μου. Μπορεί κάτι να έχουν καταφέρει τα έργα καθαρισμού, μπορεί να ήμουν τυχερή και να μην πέτυχα ποτέ αέρα προς την ακτή, αλλά τα νερά του Θερμαϊκού, ο τρόπος που καθρεφτίζουν τον ουρανό, και το πως στον ορίζοντα θάλασσα και ουρανός γίνονται ένα, είναι απλά μαγεία. Σαν να βρίσκεσαι μόνιμα μέσα σε ταινία του Αγγελόπουλου. Μπορείς να κάνεις την κλασική περατζάδα πάνω-κάτω από το λιμάνι μέχρι την νέα παραλία με το ντεκ της, τον Μεγαλέκο της, και τα γλυπτά της, ή μπορείς να τα χαζέψεις όλα αυτά εν πλω, τσιλάροντας στο ιστιοπλοϊκό του Captain Bigfoot. Αν ο καιρός είναι καλός, δοκίμασέ το, είναι φασάρα.
Στη Θεσσαλονίκη θα δεις τα πιο όμορφα κτίρια. Τέλος.
Μπορεί όταν μεγαλώνεις με κάτι να μην το εκτιμάς. Μπορεί και όταν ζούσα Θεσσαλονίκη να ήμουν ένα μικρό βλαχάκι ακόμα και να μην χαμπάριαζα από τέτοια. Αλλά κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην πόλη, μένω άφωνη από το πόσα πανέμορφα κτίρια του 1900 και βγάλε υπάρχουν παντού σε όλη την πόλη. Κάποια από αυτά τα κτίρια ήταν λίγο πιο τυχερά και ανακαινίστηκαν εξαιρετικά, βλέπε το πανέμορφο κτίριο των Beatroot με το cafe του στο ισόγειο, ή το περιβόητο πρώην στοιχειωμένο, νυν κουκλί κόκκινο σπίτι στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Και με τους νέους πεζόδρομους που έχουν γίνει στην πόλη, μπορείς άφοβα να περπατάς με το κεφάλι ψηλά χαζεύοντας τα κτίρια με ανοιχτό το στόμα. Βάλε μέσα και τα διάφορα αρχαία και βυζαντινά αξιοθέατα που θα βρεις από εδώ και από εκεί, και τα γλυπτά που στολίζουν την πόλη, και καταλαβαίνεις από που προκύπτει το άλλο κλισέ ότι η Θεσσαλονίκη είναι ένα ζωντανό μουσείο.
Η Θεσσαλονίκη όμως έχει και ωραιότατα κανονικά μουσεία
Κι εγώ που πάω σε μουσεία και γκαλερί κυρίως γιατί τα εκθέματα, τέλεια αλφαδιασμένα και άψογα φωτισμένα ζενάρουν τον ψυχαναγκασμό μου, έχω να πω ότι η έκθεση για τα 60 χρόνια του Αρχαιολογικού μουσείου με τα εξαιρετικά γραφικά, μέσα στο υπέροχο αρχιτεκτονικά κτίριο με τη γυάλινη οροφή, γαλήνεψαν την ψυχούλα μου. Αν το προλάβεις, να πας.
Στη Θεσσαλονίκη θα βρεις μπαρ για όλα τα γούστα
Εντάξει, πολύ κουλτούρα πιάσαμε, ας πάμε πίσω στο στοιχείο μας, γιατί ας μην γελιόμαστε, ένας από τους βασικούς λόγους που θα πας στη Θεσσαλονίκη είναι γιατί αυτή αυτή η πόλη δεν κοιμάται ποτέ (κι άλλο κλισέ, ας με σταματήσει κάποιο). Η Θεσσαλονίκη έχει στην παραλιακή μπαρ να τα σπάνε σταθερά εδώ και χρόνια, όπως ο Θερμαΐκός με το απίστευτο party vibe του και το Tribeca με την φοβερή μπάρα. Έχει κοσμοπολίτικα μπαρ σαν το ατμοσφαιρικό και κουκλίστικο Le Cercle de Salonique που με τους βελούδινους καναπέδες, τους πολυελαίους και την Art Deco αισθητική του θα σε ταξιδέψει απευθείας στο 1920. Έχει wine bars με τεράστια και προσεγμένη κάβα, και χαλαρή ατμόσφαιρα, βλέπε Souel και το Ble vin. Έχει urban bar με ακομπλεξάριστη ατμόσφαιρα και άπειρα αποστάγματα βλέπε La Doze. Γενικά, κόψε βόλτες, και σίγουρα θα πέσεις πάνω στο μπαρ των ονείρων σου.
Το νέο hoteling είναι εδώ και αξίζει ένα τσεκάρισμα
Μια νέα ξενοδοχειακή σκηνή έχει ξεπεταχτεί στην πόλη με πάρα πολλά ξενοδοχεία να έχουν ανοίξει και ακόμα πιο πολλά να έχουν ανακαινιστεί. Αλλά τα ξενοδοχεία στην Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο για να μείνεις. Κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα bar και εστιατόρια είναι μέρος των ξενοδοχείων. Βλέπε, το Tiger Loop του ON Residence πάνω στη Λ. Νίκης, με εξωτική ατμόσφαιρα, τίγρεις (προφανώς) και κοκτέιλ εμπνευσμένα από το κινέζικο ωροσκόπιο, το εστιατόριο ΣIGMA του S Hotel στο οποίο θα φας υψηλή κουζίνα κυριολεκτικά πάνω στην ιστορία της πόλης, αφού από το γυάλινο πάτωμα κάνεις χάζι τα αρχεία τείχη. Είχα την τύχη να φάω ένα prive δείπνο από τα χέρια του Chef Γιάννου Σδούγκα που το ονειρεύομαι ακόμα. Σε πιο casual, το Caravan cafe του ξενοδοχείου Caravan όπου θα φας brunchάρα και θα πιεις καφέ σε ένα hip, πολύχρωμο χώρο που κάθε γωνιά του είναι για instagram. Και το Sky Bar στο 7ο όροφο του ξενοδοχείου Met για δείπνο με απίστευτη θέα, στο οποίο ανυπομονώ να καλοκαιριάσει για να πάω, αφού είναι κλειστό τον χειμώνα.
Η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για επικό οινοτουρισμό
Πας που πας ταξιδάκι, να μην πας και μία εκδρομούλα; Και τι καλύτερο από εκδρομούλα που συνδυάζει και εξοχή και κρασί. Ειδικά αφού στην Θεσσαλονίκη δεν θα χρειαστεί να ξενιτευτείς για να το κάνεις αυτό. Αν πας νοτιοανατολικά, σε μισή ωρίτσα με 45’ θα βρεθείς στην Επανομή, στο κτήμα Γεροβασιλείου, ένα από τα πιο παλιά και πολυβραβευμένα οινοποιεία της χώρας. Πέρα από το να χαζέψεις το μαγευτικό σκηνικό και να δοκιμάσεις κρασιά, θα επισκεφτείς και το μουσείο, θα δεις και τα έργα τέχνης που στολίζουν τα κτήματα.
Αν πάλι τραβήξεις προς την άλλη κατεύθυνση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε μία ωρίτσα το πολύ θα βρεθείς στην Γουμένισσα, στο κτήμα Χατζηβαρύτη. Ένα επίσης πολυβραβευμένο οινοποιείο, με αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας, που πειραματίζεται με πρωτοποριακές οινοποιήσεις για να βγάλει φυσικά κρασιά, ήπιας παρέμβασης. Και αυτά είναι δύο μόνο από τα οινοποιεία που μπορείς να επισκεφτείς τριγύρω από τη Θεσσαλονίκη, αφού βρίσκεται στην καρδιά της αναπαραγωγικής ζώνης της Βόρειας Ελλάδας. Μπορείς να ψαχτείς μόνο σου, ή μπορείς να κλείσεις την εκδρομή σου με το Oenosophy, που εξειδικεύεται στον οινοτουρισμό.
Το συμπέρασμα
Με τούτα και με τ’ άλλα, από την στιγμή που επέστρεψα από την Θεσσαλονίκη, άρχισα να φαντασιώνομαι το επόμενό μου ταξίδι εκεί. Για να ξαναδώ τους ανθρώπους, για να ξαναπάω στα μέρη που αγάπησα, για να δω όλα αυτά τα καινούρια που δεν άνοιξαν ακόμα, και όλα αυτά που δεν πρόλαβα να δω. Γιατί όσες φορές και να πας Θεσσαλονίκη, πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να δεις, ή κάτι παλιό που δεν το έχεις ανακαλύψει ακόμα. Με μια φράση: Πότε θα ξαναπάμε Θεσσαλονίκη είπαμε;
Πολλές φιλούμπες στους The Creatives και στην Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης για το απίστευτο ταξίδι που διοργάνωσαν.