Bao buns δοκίμασα για πρώτη φορά στο Βιετνάμ, όπου καροτσάκια που γυρνούσαν στους δρόμους και φώναζαν “Μπαν μπάοζι” και κάτι άλλο που δεν κατάλαβα ποτέ, σέρβιραν αυτά τα αφράτα ολοστρόγγυλα, σα σύννεφο ψωμάκια ατμού, γεμιστά με διάφορες γεύσεις, αλμύρές και γλυκές. Ό,τι έπρεπε για ένα γρήγορο street snack. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, εννοείται τα αναζήτησα, αλλά το μόνο που κατάφερα να βρω είναι η δυτική εκδοχή τους, αυτά τα ψωμάκια που διπλώνουν στη μέση σαν tacos, είναι γεμισμένα με τα πάντα, και που πλέον τα πουλάει από το bar της γειτονιάς μέχρι τα κυριλάτο εστιατόριο (κάπου ώπα). Αλλά τα αυθεντικά Bao Buns πουθενά. Μέχρι που κάποια στιγμή μέσα στην καραντίνα που είχα δοκιμάσει όλα τα ντιλίβερι της Αθήνας, έπεσα πάνω στο Bao Bao και στα αυθεντικά, στρογγυλά bao buns του. Και περάσαμε μαζί αρκετά βράδια.
Πρόσφατα λοιπόν ξαναβρέθηκα στο Bao Bao, προετοιμασμένη να ξανατσακίσω τα bao buns που έτρωγα στην καραντίνα και στο street food festival. Αλλά όταν πάτησα το πόδι μου εκεί, διαπίστωσα ότι το Bao Bao δεν είναι μόνο ένα takeaway baobanάδικο, αλλά ένα κανονικό, αυθεντικό, κινέζικο εστιατόριο. Με κινέζο σεφ που δε μιλάει ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά, κινέζικο προσωπικό, έναν κατάλογο γεμάτο όλα τα must της κουζίνας, και με αρκετή κινέζικη πελατεία να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, τελικά το Bao Bao κατάφερε να αποκαταστήσει τη σχέση μου με την κινεζική κουζίνα, μια σχέση που είχε περάσει την κρίση της μετά από πολλά μα πολλά fails.
Αφού λοιπόν έκοψα τη βόλτα μου στην εσωτερική σάλα με τα κρεμαστά φώτα, τις βελούδινες πολυθρόνες και τις asian τσαχπινιές, είπα όσο ο καιρός κρατάει να αράξω στην πρασιά και να παραγγείλω όσα αντέχω να φάω.
Τι δοκίμασα: Hot & sour Soup, πλούσια και υπέροχη, ό,τι πρέπει για τα πρώτα κρύα, αχνιστά dumplings στον ατμό με γαρίδες, τραγανό και χρυσαφένιο τηγανητό τόφου με μια ελαφρά πικάντικη σως με κόλιανδρο και μυρωδικά, λαχταριστά noodles στο wok με λαχανικά και αβγό, και προφανώς bao buns με λαχανικά. Και αυτές ήταν λίγες μόνο από τις συνολικά σχεδόν 100 επιλογές του καταλόγου, που έχει όλα τα κλασικά και αγαπημένα, βλέπε dim sum, ramen, fried rice, noodles, γλυκόξινα κλπ κλπ. Όλα αυτά, τα συνόδεψα με διάφορα περίεργα κινέζικα κουτάκια, από τσάι μέχρι γάλα καρύδας, και προφανώς μπίρες Tsingtao.
Τι ξεχώρισα: Δεν τρελαίνομαι για τόφου. Ειδικά αφού καθώς δεν τρώω κρέας, σε πάρα πολλές περιπτώσεις σε ασιατικά μπορεί να είναι η μόνη μου επιλογή. Αλλά, από το τηγανητό τόφου του Bao Bao δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω. Τραγανά κυβάκια, χρυσοτηγανισμένα, ανάλαφρα, κρατσανιστά, λουσμένα με μια υπέροχη σως, λίγο πικάντικη, πολύ μυρωδάτη και αρωματική. Του ονείρου.
Θα ξαναπάω: Γιατί έχουν μείνει άπειρα πιάτα που δεν έχω δοκιμάσει, με τo Thai fried rice, τα wonton με καβούρι, το τραγανό τόφου με γαρίδα, λεμόνι και χαβιάρι, το τηγανητό καλαμάρι με φυστίκια, και το γλυκόξινο ψάρι να φυγουράρουν ψηλά στη λίστα μου.
Info: Bao Bao, Ιερά Οδός 26, Αθήνα
Τα μέρη που μπαίνουν στα σούρτα φέρτα του surtuko.gr είναι αυτά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, που απόλαυσα πραγματικά, και που θα επισκεφτώ ξανά και ξανά. Πάντα δοκιμάζω όλα τα πιάτα που αναφέρω, εκτός κι αν λέω το αντίθετο. Ό,τι γράφεται εδώ είναι πάντα η υποκειμενική μου γνώμη και τίποτα άλλο.
Σε φιλώ,
Σουρτούκω