Η δεύτερη φορά που πηγαίνεις σε ένα μέρος είναι πάντα καλύτερη. Γιατί έχεις ήδη καλύψει όλα τα τουριστικά, τα αξιοθέατα, αυτά που “πρέπει να δεις”, και πλέον έχεις την άνεση και την ελευθερία να εξερευνήσεις και να μπεις λίγο παραπάνω στο vibe της πόλης. Κάπως έτσι λοιπόν, βρέθηκα στο Βερολίνο για δεύτερη φορά, με λίγο χρόνο και μία τεράστια λίστα από μέρη που ήθελα να τσεκάρω. Eδώ, σου έχω αυτά που ξεχώρισα. Φύγαμε λοιπόν για το πρώτο σούρτα-φέρτα εκτός συνόρων, στην καρδιά του urban underground, στο Βερολίνο.
Curry 61 για curry wurst
Το Βερολίνο έχει το καλό ότι δε χρειάζεται να φας στη μάπα την γερμανική κουζίνα, που προσωπικά όπως κατάλαβες δεν την πολυσυμπαθώ, αφού έχει και πολλά και καλά έθνικ, ειδικά ασιατικά. Αλλά να πας στο Βερολίνο και να μη φας ένα curry wurst είναι σα να έρθεις στην Ελλάδα και να μη φας ένα πιτόγυρο. Το πιο διάσημο street food της Γερμανίας είναι ένα λουκάνικο που κολυμπάει μέσα σε μια σως κάρυ με βάση την κέτσαπ, με μπόλικη σκόνη κάρυ από πάνω, παρέα εννοείται με πατάτες τηγανητές. Και στο curry 61 έχει και ωραιότατο vegan.
Canal για εκλέρ
Και επειδή μετά το φαί θέλουμε γλυκάκι, 2’ λεπτά από το currywurstάδικο, μέσα στην στοά, θα βρεις το μικροσκοπικό Canal. Αρχικά ήταν παγωτατζίδικο, αλλά επειδή ο χειμώνας στο Βερολίνο είναι χειμώνας και παγωτά δεν τρώνε, το γύρισε τους χειμερινούς μήνες σε αρτιζανάλ εκλεράδικο. Οριακά πολύ όμορφα για να τα φας, αλλά σιγά να μην τα λυπηθούμε, και σε απροσδόκητους συνδυασμούς γεύσεων, τα εκλέρ του Canal είναι must. Εγώ πήρα ένα με βελούδινη κρέμα φιστίκι και βατόμουρα, και ένα με αλατισμένη καραμέλα.
Sofi για φουρνιστά καλούδια
Το Sofi είναι γνωστό για το προζυμένιο ψωμί του, αργής ωρίμανσης, με αρχαίους, οργανικούς σπόρους από μικρές παραγωγικές μονάδες της Βόρειας Ευρώπης. Αλλά, εσύ θα πας για τα πρέτζελ και για όλες τις υπόλοιπες φουρνιστές λιχουδιές, σαν αυτό το semla που πήρα εγώ, με κρέμα αμύγδαλο, σαντιγί και μπόλικο κάρδαμο. Θα τα φας στο χέρι βολτάροντας στην πόλη, ή θα αράξεις στα τραπεζάκια έξω στην φασέικη στοά με τα περίεργα φωτάκια.
Wen Cheng για χειροποίητα noodles
To Wen Cheng είναι ένα από τα πιο χοτ σποτς του Βερολίνου αυτή την στιγμή, με κινέζικα bjang bjiang noodles. Για την ακρίβεια ένα χειροποίητο, τεράστιο και παχουλό noodle, που ανοίγεται με το χέρι, και κολυμπάει μέσα σε μπόλικο, πλούσιο chili oil, παρέα με διάφορα καλούδια. Το δικό μου ήταν με μελιτζάνες και κιμά σόγιας και ήταν κόλαση. Και την αναμονή του την είχε, (περίμενα περίπου μισή ώρα μια άκυρη καθημερινή στις 20:30), και κρατήσεις δεν κάνει, και κάρτα δεν παίρνει, ακόμα τουλάχιστον, αλλά είναι άχαστο. Αν μία γεύση μου έμεινε από το Βερολίνο είναι αυτή.
Meier’s για βιετναμέζικο καφέ
Το Βερολίνο είναι γεμάτο με specialty coffees και μερικά από τα πιο διάσημα roasters. Αλλά πότε θα έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις βιετναμέζικο καφέ; Εκτός κι αν πας μέχρι το Βιετνάμ, που το συστήνω ανεπιφύλακτα, αλλά αυτό είναι το θέμα ενός άλλου post. Ο βιετναμέζικος καφές εκχυλίζεται σταγόνα – σταγόνα στο ειδικό μεταλικό φίλτρο, και τον πίνεις ζεστό ή παγωμένο. Αλλά αυτό που τον κάνει τελείως ξεχωριστό και απόλυτα εθιστικό είναι ότι πίνεται με ζαχαρούχο γάλα, και μάλιστα μπόλικο. Στο Meier’s θα βρεις μια πιο εξευρωπαϊσμένη εκδοχή του, πιο κοντά στις γεύσεις μας, που σημαίνει όχι τόσο δυνατός καφές, και με λιγότερο ζαχαρούχο. Θα τον συνοδέψεις με παραδοσιακά βιετναμέζικα mooncakes για να ολοκληρώσεις τη φάση.
Frank cafe για άραγμα
Ίσως το πιο χοτ, instagramable, tiktokable και ότι άλλο θες καφέ του Βερολίνου αυτή τη στιγμή. Έχει μια σχετική αναμονή για να μπεις μέσα μεν, αλλά μόλις μπεις στο Frank, θα τα ξεχάσεις όλα αμέσως. Ένα παλιό κτίριο με απίστευτη αισθητική, νεοκλασικό, και με τη φθορά του χρόνου, και παράλληλα industrial, με πανύψηλα ταβάνια, τεράστιες τζαμαρίες, αλλά πάνω από όλα πνιγμένο στα φυτά. Μια κανονική urban ζούγκλα μέσα στην καρδιά της πόλης. Θα αράξεις με την ησυχία σου να πιεις τον καφέ σου, να ζενάρεις, και να πάρεις μία ανάσα από το ατέλειωτο περπάτημα.
Rocket wine για φυσικά κρασιά
Ένα μέρος που ανακάλυψα εντελώς τυχαία, αλλά που σίγουρα θα γινόταν ένα από τα στέκια μου αν ζούσα στο Βερολίνο. Στο Rocket θα κάτσεις στην φιλόξενη μπάρα για να δοκιμάσεις φυσικά κρασιά από την τεράστια κάβα του με άπειρες ετικέτες από όλη την Ευρώπη, μικρών παραγωγών, επιλεγμένα ένα προς ένα από την ομάδα του. Και όποια σου αρέσουν, μπορείς να τα πάρεις και μαζί σου σπίτι.
Bonus. Βοτανικός κήπος για βόλτες στη φύση
Μη φαγώσιμο σποτ, αλλά δεν μπορούσα να μην το βάλω στη λίστα. Όταν μπήκα στον Βοτανικό κήπο του Βερολίνου και άρχισα να περπατάω στις αχανείς πρασινάδες με τα πουλάκια, τα ρυάκια, τις λιμνούλες, άρχισα να κλαίω τα 6€ που έδωσα για να δω άλλο ένα πάρκο, όταν το Βερολίνο έχει άπειρα και μάλιστα τσάμπα. Ειδικά αφού ένα πολύ μεγάλο μέρος του ήταν κλειστό για συντήρηση. Μετά έφτασα στα θερμοκήπια. Και πήρα όλες τις κατάρες πίσω. Ένα τεράστιο σύμπλεγμα από γυάλινα, κουκλίστικα θερμοκήπια, όπου κάθε αίθουσα έχει διαφορετική βλάστηση και το ανάλογο πάντα κλίμα. Από ευρωπαϊκούς και μεσογειακούς κήπους με βότανα, βρίσκεσαι σε μια ξηρή έρημο γεμάτη κάκτους, σε έναν κήπο με πανέμορφες μανόλιες που μοσχοβολούν, σε μία υγρή καταπράσινη τροπική ζούγκλα με ζέστη, . Είχα προγραμματίσει να μείνω δύο ώρες και θα έμενα άλλες τόσες αν μπορούσα.
Τα μέρη που μπαίνουν στα σούρτα φέρτα του surtuko.gr είναι αυτά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, που απόλαυσα πραγματικά, και που θα επισκεφτώ ξανά και ξανά. Πάντα δοκιμάζω όλα τα πιάτα που αναφέρω, εκτός κι αν λέω το αντίθετο. Ό,τι γράφεται εδώ είναι πάντα η υποκειμενική μου γνώμη και τίποτα άλλο.
Σε φιλώ,
Σουρτούκω