Για βραζιλιάνικο και λατινοαμερικάνικο street food στο Hopper’s

Το Hopper’s το έβαλα στο μάτι από το Athens Street Food Festival. Ένας πολύχρωμος, ζωηρούλης, με βραζιλιάνικα χρώματα πάγκος, όπου χαρούμενα τυπάκια κοσκίνιζαν ένα πράγμα σαν αλεύρι πάνω σε ένα μάτι, το οποίο μεταμορφωνόταν μαγικά σε κάτι σαν πιτούλα, και ύστερα γεμιζόταν με διάφορα κολασμένα πράγματα, αλμυρά και γλυκά. Ήθελα να φάω τα πάντα, αλλά επειδή ήμουν ήδη σκασμένη, υποσχέθηκα να το κάνω σωστά μόλις ανοίξουν επίσημα τον χώρο τους στην Αθήνα. Και κάπως έτσι βρέθηκα στο ολοκαίνουριο Hopper’s, στην Αθηνάς στο Ψυρρή, άκρως πεινασμένη και με διάθεση να τα δοκιμάσω όλα. 

Εκεί με υποδέχτηκε η Διονυσία, η “μαμά” του Hopper’s, που γνώρισε την ταπιόκα από τις Βραζιλιάνες φίλες της, και παθιάστηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να την συστήσει σε όλη την Αθήνα. Πίσω από την κουζίνα του Hopper’s κρύβεται ο Στάυρος, τον οποίο ξέρουμε από το Altamira, το πρώτο multiethnic εστιατόριο στην Αθήνα, αλλά και από το λατρεμένο Etnico, που όταν άνοιξε το 2015, ήταν μία όαση στην street food σκηνή που μέχρι τότε αποτελούνταν κυρίως από σουβλατζίδικα και βρώμικα. Παρένθεση. Με το burrito verdura του Etnico έχω εμμονή. Κλείνει η παρένθεση. 

Και το Ηopper’s συνεχίζει τη multiethnic φασούλα, με street food γεύσεις κυρίως από τη Βραζιλία και τις γύρω χώρες, κοκτείλ αγιάσματα, αλλά και brunch από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Αράζουμε λοιπόν στην μεγάλη μπάρα με θέα στην ανοιχτή κουζίνα που γίνεται όλη η μαγεία, ανάμεσα σε αθηναίο κόσμο του κέντρου, ελληνοβραζιλιανάκια που βρήκαν εκεί το νέο στέκι τους, αλλά και τουρίστες όλων των φυλών που περιφέρονταν στην περιοχή, και φεύγουμε για ένα ταξίδι στη Λατινική Αμερική.

Τι δοκιμάζουμε εκεί: Ετοιμάσου για πολλές άγνωστες λέξεις, αλλά δεν έχει σημασία, να τα φάμε θέλουμε, όχι να τους πιάσουμε κουβέντα. Λοιπόν. Σαλάτες με χαρακτήρα όπως την Demonio de los Andes, με μπόλικα φρέσκα λαχανικά (πατζάρια, κολοκυθάκια, αγγούρι, ντομάτα, καλαμπόκι, αβοκάντο), και πικάντικο τυρί, που δεν παινεύω συχνά σαλάτες, αλλά αυτή θα την παινέψω. Αcaraje, ένα παραδοσιακό βραζιλιάνικο ψωμάκι από αλεσμένα μαυρομάτικα φασόλια, που τηγανίστηκε old school σε κατσαρόλα με λάδι, και γεμίστηκε με γαρίδες, σαλάτα και μια απλά θεϊκή βραζιλιάνικη σάλτσα από φιστίκια και τζίντζερ που λέγεται vatapá. Φαντάσου κάτι σαν ένα υπερμεγέθες φαλάφελ, με πιο πυκνή υφή λόγω των μαυρομάτικων, που το κόβεις στη μέση και το κάνεις σάντουιτς. Arepas, που είναι χοντρές πιτούλες από καλαμπόκι, γεμιστές με διάφορα καλούδια. Ανάλαφρες πίτες από tapioka, ένα αλευρί από τη ρίζα της κασάβας, που είναι βασικό συστατικό σε πολλές βραζιλιάνικες συνταγές, κάτι σαν κρέπα αλλά πιο παχουλή, που γεμίζεται και αυτή και διπλώνεται στη μέση. Εμείς δοκιμάσαμε μια με ψητά λαχανικά, μια πάρα πολύ δυνατή με μπόλικο λιωμένο τυρί, αβοκάντο και μαγιονέζα, που έφερνε σε quesadilla, και μία γλυκιά, με φρούτα και μους σοκολάτας. Για μένα λίγο too much για κλείσιμο ενός τόσο χορταστικού γεύματος η γλυκιά, αλλά για μόνη της μαζί με τον καφέ θεωρώ είναι ταμάμ.

Όλα αυτά τα ξεπλένουμε με κοκτέιλ, από βραζιλιάνικες καϊπιρίνιες (εννοείται), micheladas αλλά και πιο κλασικά όπως μαργαρίτες και mojito, και με μπόλικες μπίρες, draft ή σε μπουκάλι.

Τι ξεχώρισα: Το αcaraje, αυτό το μπαμπάτσικο, στουμπωτικό και καυτό από τηγάνι ψωμάκι, με την ανάλαφρη και δροσερή του γέμιση και την κρεμώδη, φιστικένια σάλστα. Αν αγαπάς κι εσύ το φαλάφελ, σε κόβω να το λατρεύεις όπως κι εγώ. 

Θα ξαναπάω: Γιατί υπάρχει ένας ολόκληρος κατάλογος brunch που με παρακαλάει για δοκιμή. Έχω ήδη σταμπάρει τα black bean huevos, την ισπανική tortilla που είναι αυτή η κολασμένη ομελέτα με πατάτες, και τις chilaquiles με πράσινη σάλσα από tomatillos. Αν και κάποια από αυτά έχουν πράγματα που δεν τρώω (βλέπε κοτόπουλα κλπ.), η ομάδα του Hopper’s είναι μια χαρά ανοιχτή στο να αφαιρεί υλικά.   

Info: Αθηνάς 18 & Βύσσης 22, 2160026234, Instagram

Τα μέρη που μπαίνουν στα σούρτα φέρτα του surtuko.gr είναι αυτά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, που  απόλαυσα πραγματικά, και που θα επισκεφτώ ξανά και ξανά. Πάντα δοκιμάζω όλα τα πιάτα που αναφέρω, εκτός κι αν λέω το αντίθετο. Ό,τι γράφεται εδώ είναι πάντα η υποκειμενική μου γνώμη και τίποτα άλλο.

Σε φιλώ,

Σουρτούκω