Ένα από τα χαρακτηριστικά μου που δεν αντέχουν οι γύρω μου, πέρα από το ότι μουγκρίζω όταν μασουλάω, είναι η τελειομανία μου. Και ναι, πέρα από κλισαδούρα που όλα κάποια στιγμή έχουμε πετάξει στην πιο ηλίθια ερώτηση των συνεντεύξεων για δουλειά, αυτό το ανέφικτο κυνήγι της τελειότητας είναι βραχνάς. Από τη στιγμή που αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το μπλοκ, μια χαλαρή Αυγουστιάτική μέρα καλή ώρα, 2 χρόνια πριν, μου πήρε 9 ολόκληρους μήνες για να το βγάλω live. Μου ξίνιζαν όλα. Το design του site, ο τρόπος που έγραφα, το food styling, οι φωτογραφίες, τα πάντα. Ήθελα να πάρω καλύτερα πιάτα, σερβίτσια, backdrop, φώτα, φακό, τρίποδα. Να διαβάσω. Να δω άλλα πόσα tutorials. Να πάρω γνώμη από όποιο designer, κειμενογράφο, φωτογράφο ή ελάχιστα σχετικό άτομο ήξερα. Πήρε πολύ κουράγιο για να βγάλω το blog live, γιατί τίποτα δεν μου φαινόταν αρκετά καλό.
Ένα χρόνο και κάτι ψιλά μετά, κοιτάω τα πρώτα μου ποστ και μου φαίνονται όλα μπούρδες. Έχω μάθει τόσα πολλά στην πορεία, έχω αλλάξει τόσο πολύ, που πραγματικά χτυπιέμαι για το πόσο πολύ θα είχα προχωρήσει αν δεν ψείριζα τη μαϊμού τόσους μήνες. Αν δεν είχα χάσει τόσο χρόνο να φωτογραφίζω δεύτερη και τρίτη φορά πιάτα. Αν δεν φοβόμουν να πειραματιστώ, να δοκιμάσω νέα στιλ και νέα πράγματα, επειδή δεν θα ήμουν αρκετά καλή.
Και γιατί τα λέω όλα αυτά κάτω από μία φωτό με κολοκυθάκια με αβγά τηγανητά. Αυτή η φωτογραφία δεν θα έβλεπε ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας. Το ένα αβγό έσπασε. Που συμβαίνει όλη την ώρα. Το χαλούμι φαίνεται πάρα πολύ. Για το foodstyling δηλαδή, γιατί στην κανονική ζωή μπορεί να βάζω και παραπάνω. Ο δυόσμος θα μπορούσε να είναι πιο ζωντανός. Έπρεπε να είχα βρει και κολοκυθοανθούς. Το φως είναι μίζερο. Κλπ κλπ. Δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλω.
Αλλά το έβαλα. Γιατί είναι ένα πιάτο απλό, από αυτά που μυρίζουν καλοκαιράκι. Από αυτά που θα τα ξεπετάξεις στο 10λεπτο πριν πας στην παραλία, ή όταν γυρίσεις από την παραλία πεινασμένο ή όποτε σε έχει κόψει η πείνα, γιατί είναι Αύγουστος, και τον Αύγουστο δεν έχουμε πρόγραμμα. Γιατί οι γεύσεις μου θυμίζουν το σπίτι μου, κι ας μην το είχα φάει έτσι ποτέ. Και κυρίως γιατί για τη νέα σχολική χρονιά αποφασίζω να μην είμαι τέλεια. Προτιμώ να είμαι χαλαρή, ευάλωτη, αυθεντική. Και να το διασκεδάζω παραπάνω. Γιατί στην τελική γιατί είμαστε εδώ, αν όχι για να γουστάρουμε;
Κολοκυθάκια με αβγά και τυρί του 10λεπτου
Υλικά
- 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
- 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
- 2 μικρά κολοκυθάκια κομμένα σε λεπτές ροδέλες
- 2 αβγά
- ½ κουταλάκι του γλυκού δυόσμο ξερό ρίγανη ή θυμάρι
- ½ κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο προαιρετικά
- 30 γρ. χαλούμι τριμμένο ή φέτα θρυμματισμένη
- αλάτι
- πιπέρι
- φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο
- λεμόνι
- ψωμί για το σερβίρισμα
Εκτέλεση
- Σε ένα μεσαίο τηγάνι, ζέστανε το ελαιόλαδο σε μέτρια προς δυνατή φωτιά.1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
- Πέτα το σκόρδο μέσα στο τηγάνι και σόταρέ το για 1 λεπτό. Πέτα και τα κολοκυθάκια, αλάτισε, και σόταρέ τα μέχρι να πάρουν χρώμα, 3-4 λεπτά.1 σκελίδα σκόρδο, 2 μικρά κολοκυθάκια
- Χαμήλωσε τη φωτιά σε μέτρια. Σπάσε μέσα τα αβγά. Πασπάλισε με δυόσμο, μπούκοβο, αλάτι, πιπέρι, και με το χαλούμι ή την φέτα. Αν έχεις και κολοκυθοανθούς, ρίξε τους μέσω τώρα. Καπάκωσε, και μαγείρεψε μέχρι να ψηθεί το ασπράδι, αλλά ο κρόκος να είναι ρευστός.2 αβγά, ½ κουταλάκι του γλυκού δυόσμο ξερό, ½ κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο, 30 γρ. χαλούμι, αλάτι, πιπέρι
- Θα τα φας μέσα από το τηγάνι, αφού τα πασπαλίσεις με φρέσκο δυόσμο και λίγο λεμόνι αν θες, με μπόλικο ψωμί για βούτες.φρέσκο δυόσμο, ψωμί, λεμόνι