Με το Nolio έπαθα ένα κρας από τη στιγμή που πρωτοαντίκρισα τα τσαχπίνικα πετρόλ και λευκά κεραμικά πιάτα του στο instagram του. Που βέβαια δεν ήταν άδεια, αλλά είχαν όλα τα γνωστά καλούδια που οφείλει να έχει κάθε ιταλικό εστιατόριο. Και κάπως έτσι με τούμπαρε να πάω μέχρι τα εξωτικά Μελίσσια για να το γνωρίσω. Αυτό που αντίκρισα ήταν ένα πραγματικό κουκλί. Με τα terazzo πλακάκια του, τα βελούδινα καθίσματα, τις πετρόλ και βεραμάν πινελιές, το ανοιχτό αίθριο με τα φυτά, το στιλάτο μπαρ με τις φωτεινές επιγραφές και τον σταρ της υπόθεσης, τον κατακόκκινο ξυλόφουρνο να στέκεται επιβλητικός στο βάθος της ανοιχτής κουζίνας, το Nolio είναι φτιαγμένο για instagram model. Αλλά εδώ δεν είμαστε επιφανειακά τυπάκια, ειδικά σε ότι έχει να κάνει σε φαγητό, οπότε Nolio μου αν θες αυτή η σχέση να έχει μέλλον, θα φανεί στο πιάτο.
Spoiler alert: δηλώνω επισήμως ότι είμαι σε σοβαρή σχέση με την πίτσα του Nolio. Και όχι μόνο δηλαδή, αφού ότι βγήκε από τα χεράκια του Αντρέα, του σεφ, και συνιδιοκτήτη μαζί με τον Σωτήρη, ήταν love at first bite όπως λέει προφητικά η φωτεινή επιγραφή πάνω από τη μπάρα. Εδώ η πίτσα είναι ναπολιτάνικη, ωριμάζει αργά για 72 ολόκληρες ώρες και ψήνεται για 1.5 λεπτό ακριβώς στον ξυλόφουρνο, τα ζυμαρικά είναι φρέσκα και τα ορεκτικά μιλούν ιταλικά. Αναμενόμενο, αφού ο Αντρέας και τα χιλιόμετρα του στις κουζίνες ιταλικών εστιατορίων τα έχει γράψει, και μια πόρωση με τις ιταλικές γεύσεις την έχει.
Τι δοκίμασα: Italian Paloma για αρχή, που όταν ήρθε το φαΐ την άλλαξα με κρασί μέσα από τις ελληνικές και ιταλικές επιλογές του καταλόγου. Σε ορεκτικά, φοκάτσια ψημένη στον ξυλόφουρνο, που στην ουσία είναι η ζύμη της πίτσα, η οποία ήρθε μαζί με ταραμοσαλάτα άπαιχτα αρωματισμένη με τρούφα. Υπερτράγανα arancini με μανιτάρια και μαγιονέζα τρούφας. Bombolone, από τα πιο δημοφιλή πιάτα του Nolio, που είναι αλμυροί λουκουμάδες γεμιστοί με τυριά και μαρμελάδα ντομάτας στο πλάι. Zουμερά μανιτάρια με κρέμα πατάτας με τρούφα & πίκλα μανιταριού. Σε φρέσκα ζυμαρικά, τα tagliolini με γαρίδες, κολοκυθάκι, chilli, κρέμα παρμεζάνας και σαφράν, τα οποία είναι και άκρως instagramable, αλλά επειδή είναι φρέσκα, στεγνώνουν γρήγορα, οπότε άσε το κινητό κάτω και φάτα. Προφανώς πίτσα, ναπολιτάνικη, όσο λεπτή πρέπει, με αφράτο ζηλευτό στεφάνι, και αυτά τα υπέροχα καψίματα από τον ξυλόφουρνο που σου σκάνε που και που στο στόμα. Όταν σκάσουν με το ψαλίδι στο τραπέζι σου, ζήτα να στην κόψουν στα 4 μόνο για να μπορείς να την διπλώσεις και να την καταβροχθίσεις πιο εύκολο, καθώς αν κοπεί στα 8, τα υλικά κάπως γλιστράνε. Εμείς πήραμε bufalina με σάλτσα San Marzano, βουβαλίσια μοτσαρέλα, ντοματίνια & πέστο βασιλικού. Και για κλείσιμο, μια πειραγμένη εκδοχή του τιραμισού που έχει για βάση espresso brownie, και ένα βουτυράτο burnt cheesecake που λιώνει στο στόμα, έρχεται πάνω σε ένα τραγανό στρώμα από φιστίκια αιγίνης και με δροσερό sorbet raspberry στο πλάι, το οποίο θα έλεγα να ξεκινήσεις να τρως πρώτο για να μη λιώνει μετά πάνω στο cheesecake σου.
Τι ξεχώρισα: Όσο κι αν λάτρεψα τα ζυμαρικά gamberi saffron, όσο κι αν είχα πάθει εθισμό με αυτό το καμένο cheesecake που δεν μπορούσα να σταματήσω να το τρώω κι ας είχα σκάσει, αυτό που έβλεπα στον ύπνο μου μετά ήταν η πίτσα. Δεν θέλω να πω υπερβολές τύπου η καλύτερη ναπολιτάνικη πίτσα της Αθήνας γιατί δεν τις έχω φάει όλες (ακόμα) αλλά σίγουρα σκοράρει με άνεση στις τοπ. Ακόμα και ξαναζεσταμένη την επόμενη μέρα ήταν κορυφή.
Θα ξαναπάω: Γιατί έχω σταμπάρει κάτι λευκές πίτσες στο μενού, ειδικά την bianca με 4 τυριά. Και για να δοκιμάσω τα νέα πιάτα που ετοιμάζονται, ανάμεσά τους και νέα τραγανά arancini.
Info: Nolio Restaurant, Παναγή Τσαλδάρη 32-34, Μελίσσια, 📞 2110134983, Instagram
Τα μέρη που μπαίνουν στα σούρτα φέρτα του surtuko.gr είναι αυτά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, που απόλαυσα πραγματικά, και που θα επισκεφτώ ξανά και ξανά. Πάντα δοκιμάζω όλα τα πιάτα που αναφέρω, εκτός κι αν λέω το αντίθετο. Ό,τι γράφεται εδώ είναι πάντα η υποκειμενική μου γνώμη και τίποτα άλλο.
Σε φιλώ,
Σουρτούκω