Όταν μου ήρθε η πρόσκληση για να κάνω Πάσχα στο W Costa Navarino, νομίζω τσίριζα χοροπηδώντας για τουλάχιστον μισή ώρα, έστειλα μήνυμα σε κάθε group chat, πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου και όποιο άλλο άτομο βρήκα στις τελευταίες κλήσεις μου, μέχρι να το χωνέψω. Και δεν είναι ότι δεν έχω ξαναμείνει σε πολυτελή ξενοδοχεία με αυτή ή με την προηγούμενη δουλειά μου. Αλλά η Costa Navarino όσο να πεις είναι αϊκόνικ. Δεν είναι μόνο οι πισίνες, η χλίδα και το prive της φάσης, αλλά και η τοποθεσία, σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας, στον κόλπο του Ναβαρίνο στην Μεσσηνία, σε μια τεράστια έκταση μέσα στη φύση και το πράσινο μια πανέμορφη παραλία. Βάλε και ότι θα μαγείρευαν οι Nomade et Sauvage, αυτά τα γκρούβαλα που με τις υπαίθριες κουζίνες τους, τα καζάνια τους και τους χειροποίητους φούρνους τους έχουν ταράξει τη γαστρονομική σκηνή, και καταλαβαίνεις γιατί ήταν τέτοια η χαρά μου. Πήρα λοιπόν τη Φοίβη παραμάσχαλα και φύγαμε για ένα πασχαλινό τριήμερο φωτιά.
Φτάνοντας στο W Costa Navarino, και μπαίνοντας στο W Lounge που χαζεύει από ψηλά όλο το συγκρότημα, παθαίνω άλλο ένα σοκ, κοιτάζω τη Φοίβη στα μάτια, καταλαβαίνω ότι και αυτή από μέσα της ουρλιάζει, ενώ από έξω της το παίζει κιουρία, της πιάνω το χέρι συγκαταβατικά με ύφος “υπομονή, θα πάμε στο δωμάτιο να χοροπηδήσουμε με την ησυχία μας”, πίνουμε το δροσιστικό welcome drink μας, και κατεβαίνουμε στο δωμάτιο. Στο άνοιγμα της πόρτας αντικρίζουμε τη βεραντάρα μας με το day bed ΠΑΝΩ στην πισίνα, και παθαίνουμε το επόμενο σοκ. Αφού τσιρίξαμε με την ησυχία μας, αποχαιρετίσαμε το τεράστιο, αφράτο κρεβάτι, υποσχεθήκαμε στο παγωμένο μπουκάλι κρασί που μας περίμενε ότι θα το απολαύσουμε μετά δίπλα στην πισίνα, και φύγαμε για το tour του χώρου.
Έξω, μας υποδέχτηκε η Έλδα, η Marketing Manager του ξενοδοχείου, που μας μίλησε για το concept του W Costa Navarino, που είναι πιο παρεΐστικο αφού απευθύνεται σε 12+, και δίνει πολύ focus σε εναλλακτικές εμπορίες, στη διαφορετικότητα και την ελευθερία στην έκφραση, εξού και οι Nomade et Sauvage ή το Polyamorous που θα έρθει την Πρωτομαγιά. Κάναμε τη βολτούλα μας στον χώρο, που είναι είναι σχεδιασμένος σαν ένα μεσσηνιακό χωριό, με μια κεντρική πλατεία και όλα τα υπόλοιπα κτίσματα γύρω από αυτή. Τα δε κτίσματα, με αυτή τη ντιζαινάτη 60s-70s αισθητική και με φυσικά υλικά που δένουν πανέμορφα με το φυσικό τοπίο, όπως μας εξήγησε η Ελδα είναι από τοπικά υλικά, με ανακυκλώσιμες πέτρες και έχουν χτιστεί με βιώσιμες πρακτικές ανάπτυξης.
Και τέλος, κατεβήκαμε στην απίστευτή παραλία με τον ινσταγκραμικό ντόκο, όπου οι Nomade et Sauvage είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν τα δικά τους, είχαν στήσει το τραπέζι τους, είχαν ανάψει τις φωτιές τους, είχαν στρώσει τους ντορβάδες και τα τσουκάλια τους, και είχαν απλώσει την κάπνα τους και την αύρα τους σε όλο το σκηνικό. Αφήνω εδώ το μπλα-μπλά για το χώρο, και πάμε στην ουσία.
Τι φάγαμε
Ξεκινήσαμε από το pool bar που είναι οριακά μέσα στην πισίνα, όπου δείξαμε μεγάλη αυτοσυγκράτηση και δεν πήραμε κάποιο από τα κοκτέιλ του καταλόγου παρόλο που φαίνονταν τούμπανο, αλλά ήπιαμε ένα παγωμένο κρασάκι γιατί δεν είχαμε φάει ακόμα μπουκιά, το ήπιαμε, και κάτσαμε σε ένα από τα τραπέζια της πισίνας, του Wet Deck όπως λέγεται. Το μενού είχε όλα τα casual must που περιμένεις από ένα μπιτσόμπαρο, βλέπε club sandwich, street food κλπ, αλλά προφανώς με την τσαχπινιά ενός 5άστερου. Εγώ προβληματίστηκα ανάμεσα στο poke bowl και το hotdog με καβούρι, κατέληξα στο δεύτερο, και μοιραστήκαμε την ποικιλία από ντιπάκια, με τον μαύρο ταραμά απλά να τα σπάει.
Το δείπνο της Μεγάλης Παρασκευής, vegan λόγω της ημέρας, ήταν στο κεντρικό εστιατόριο, το Parelía, που μάντεψε, είναι πάνω στην παραλία. Και εκεί κατάλαβα γιατί τόσος ντόρος με τους Nomade et Sauvage. Γενικά αποφεύγω να δίνω τους τίτλους του “καλύτερου”, γιατί δεν τα έχω φάει όλα (ακόμα). Όμως τώρα θα το πω: αυτό ήταν το καλύτερο vegan γεύμα που έχω φάει έβερ. Οι πρώτες ύλες, βιολογικές και εποχικές, τα βότανα και τα χορτάρια που είχαν μαζέψει από την άγρια φύση, οι φωτιές, το κάπνισμα, το αργό, πολύωρο ψήσιμο, και θα το πω και ας γίνω γραφική, το μεράκι που έβαλαν οι νομάδες στο μαγείρεμα, εκεί φάνηκαν όλα. Μια ρεβιθάδα απίστευτα μελωμένη, μια σούπα με σπασμένες φακές (γιατί κάνουν και τσαχπινιές) και άγρια χόρτα έπος, κάτι λαχανικά λουκούμι από το σιγοψήσιμο, ένα στιφάδο λαχανικών του ονείρου, ψωμιά προζυμένια και πεντανόστιμα, και πολλά και που αποδεικνύουν ότι αν βάλεις αγάπη στα λαχανικά, αυτά θα σ’ αγαπήσουν ακόμα παραπάνω.
Και πάμε στο πρωινό, που όπως ξέρουμε όλα, είναι το καλύτερο πράγμα στα ξενοδοχεία. Στο W Costa Navarino το πρωινό είναι μοιρασμένο σε 4 μικρά σπιτάκια γύρω από την πλατεία: ένα κανονικό coffee brewery, ένα με τα deli, ένα bakery με απίστευτα προζυμένια ψωμιά, φοκάτσιες, πίτες, μπουγάτσες, cookies, γλυκά, και το cookery με όλα τα ζεστά, αλμυρά βλέπε αβγά, και γλυκά βλέπε πάνκεικς. Στο cookery υπάρχει και ο πάγκος που σου ετοιμάζουν επί τόπου την ομελέτα σου ή τα αβγά σου όπως τα θες. Ένα tip έχω να δώσω: πέρνα πρώτα από το cafe για να πάρεις τον καφέ σου, κάτσε σε ένα τραπέζι, αν θέλεις αβγά δώσε την παραγγελία σου για να ετοιμάζονται, και μετά κάνε την βόλτα στου σε όλα τα δωμάτια με την ησυχία σου. Την πρώτη βόλτα δηλαδή, γιατί αν μην κοροϊδευόμαστε, θα κάνεις και δεύτερη και μη σου πω και τρίτη.
Για μεσημεριανό πήγαμε πάλι Parelía, αράξαμε παραλιακά στον ήλιο, χαζεύαμε τη θάλασσα, και ετοιμαστήκαμε για να δοκιμάσουμε την κουζίνα του W Costa Navarino και του Executive Chef Δημήτρη Καράμπαμπα. Πειραγμένη ελληνική κουζίνα, ολόφρεσκες τοπικές πρώτες ύλες, πολλές από αυτές από το ίδιο το κτήμα της Costa Navarino, σε πιάτα που θα τα έλεγες και fine comfort, αλλά κυρίως, πιάτα που μας έκαναν να μουγκρίζουμε αφού ήταν πλούσια, μέσα στη γεύση, τις εντάσεις, τις οξύτητες και το umami.
Αρχίζω. Ενα καρπάτσιο από ψάρι ημέρας με αχινό που στο φέρνουν μαζί με ολόκληρο το ψάρι για το “ψάρωμα”, γιατί για ένα instagram ζούμε άλλωστε. Μια σαλάτα καλογέρικη με όσπρια και σκουμπρί με σούπερ κρίσπι πέτσα. Ένα κους κους φρέγκολα με γαρίδες, πλούσιο και γευστικό. Και το πιάτο σταρ, το πιάτο με τις καλύτερες κριτικές όπως μας είπαν, και δικαίως θα πω εγώ, ένα λευκό γιουβέτσι με γαρίδες και αχινό, φουλ στο umami και την οξύτητα. Όλα αυτά παρέα με τις γνωστές προζυμένιες ψωμάρες που φάγαμε και στο πρωινό. Και το τέλειο κλείσιμο με λέμον πάι και παγωτό, δροσερή, τραγανή, ανάλαφρη και βελούδινη, ό,τι έπρεπε για μετά τa θαλασσινά.
Και πάμε στο κυρίως μενού, που ήταν το Πασχαλιάτικο γεύμα πάνω στην παραλία. Οι Nomade et Sauvage είχαν ξεκινήσει από το βράδυ τα ψησίματα, που κράτησαν όλη νύχτα, για να στρώσουν ένα γιορτινό με τα ούλα τα. Όπως κάθε πασχαλινό τραπέζι που σέβεται τον εαυτό του, ξεκίνησε με τσίμπι-τσίμπι παρέα με τσιπουράκια, όχι τυχαία, αλλά παλαιωμένα τσίπουρα παραγωγής της Costa Navarino. Μετά συνέχισε με τα κυρίως όπου εγώ πήγα στο κλασικό πασχαλιάτικο μου γεύμα = σαλάτα, αβγά, πατάτες, ψωμιά, τζατζίκι και διάφορα ντιπάκια με ρεβίθια, που δε με χάλασε καθόλου. Και μετά συνέχισε με τσιμπολόγημα μέχρι να σβήσει ο ήλιος και εμείς μαζί του.
Φυσικά πασχαλινό τραπέζωμα χωρίς μουσική δε γίνεται. Το πάρτυ λοιπόν πάνω στην παραλία το ξεκίνησε ο ManCode a.k.a. Θαλής Πιτούλης με chil ρυθμούς, να μιξάρει μέχρι και Μελίνα Μερκούρη. Σε λίγο έκανε join ο Θανάσης Βασιλόπουλος με το κλαρίνο του και την μουσική ομάδα του, με κάτι που ξεκίνησε χαλαρά, φάση Cafe del Mar, προχώρησε σε Χατζιδάκι κλαρίνο, και μέχρι να πέσει ο ήλιος εξελίχτηκε σε κανονικό γλέντι με νταούλια και κλαρίνα και τσάμικα. Ενα μούλτι-κούλτι σκηνικό όπου, τσίπουρα και σαμπάνιες (από τις καλές) τουρίστ@ς που πρώτη φορά αντύκριζαν τέτοιο θέαμα, οι νομάδες με τις παντόφλες τους και τα μαντίλια τους, φάσιον άικονς που είχαν μέχρι και γκούτσι λουράκι στο σκύλο, και διάφορα κουλ τυπάκια που ήταν και μπόλικα, ενώθηκαν σε ένα ακομπλεξάριστο γλέντι και πέρασαν αυτά καλά και εμείς καλύτερα. Ένα έπικ πασχαλινό γλέντι που θα μας μείνει πραγματικά αξέχαστο.
Και αντί για κλείσιμο, θέλω να δώσω ένα τεράστιο ευχαριστώ στην πραγματικά υποδειγματική εξυπηρέτηση, ευγενική, διακριτική, χαλαρή, και ακομπλεξάριστη, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο άτομο της ομάδας το W Costa Navarino που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε. Απλά ευχαριστώ, και ανυπομονώ να τα ξαναπούμε. ❤️
Info: W Costa Navarino, Μεσσηνία, 24001, τηλ. 2723 098000, Instagram
Τα μέρη που μπαίνουν στα σούρτα φέρτα του surtuko.gr είναι αυτά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, που απόλαυσα πραγματικά, και που θα επισκεφτώ ξανά και ξανά. Πάντα δοκιμάζω όλα τα πιάτα που αναφέρω, εκτός κι αν λέω το αντίθετο. Ό,τι γράφεται εδώ είναι πάντα η υποκειμενική μου γνώμη και τίποτα άλλο.
Σε φιλώ,
Σουρτούκω